ԶԱՐԹՆԻ’Ր

-Մարէ’, ես Զարթնեցի

- Զարթնեցի ‘ր , Որդի՜ս

-Մարե’, ես երկա՞ր եմ քնել

-Երկա՜ր , որդի՜ս, երկա՜ր

-Մարէ ՀԱՅՔԸ կանգու՞ն է,

- Կիսա’տ է, որդի’ս

- Մարէ, Բե’րդը կանգու՞ն է

- Կիսա’տ է Որդի’ս:

- Մարէ’, ըսէ’, ի՞նչ է պատահե’լ

- Որդի’ս , ԱՌԾԻՎՆ է լռել…

- Մարէ, Է’դ իմա՞լ,

- Որդի’ս ԱՌՅՈՒԾՆ Է վիրավոր…

- Մարէ’ , ե’ս զարթնե’լ եմ,

- Որդի’ս Զարթնե’լ ե’ս, Ոտքի’ կանգնիր:

- Մարե’, ըսե’ աղաչում եմ, հու՞ր են,

- Որդի’ս, գնացին, թողեցի’ն ու գնացի’ն:

-Մարէ , ըսէ, էլ չե՞ն գա,

- Որդի’ս Դո’ւ Զարթնիր, մե’ջքդ պնդիր, կհասնե’ն քոմակ,

- Մարէ, ըսէ’, դու պահե՞լ ես,

- Որդի’ ս, պահե’լ եմ, պահել եմ մուրազով, պահե’լ եմ փառքով:

– Մարէ ‘ ինձ ՁԵՆ են տալիս՝ Առյուծաձեւ Մհեր, Սասունցի Դավիթ:

- ՄՀԵ’Ր, Որդի’ս, ահա’…

Քուռկիկ Ջալալին,

Թուր Կեծակին,

Գուտն զրեհին,

Գոտին ի մեջքին,

Կապան ղադիֆեն։

Հեծավ Մհեր Քուռկիկ Ջալալին,

Առավ ի ձեռ Թուր Կեծակին,

Շրջեց իր հոր հողեր։

Ու թշնամիք կորագլուխ էլան էնոր առջև։