|
|
|
 |
Главная » 2011 » Նոյ » 14 » ՏՈՆԵՐԻ ՀԱՄԱԿԱՐԳ
|
զ. ՏՈՆԵՐԻ ՀԱՄԱԿԱՐԳ
ՏՈՆ - Նորոգումի խորհուրդ:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ Տ - հաստատական հունչարմատով և ԱՆ /ծնունդ, նորոգում/ արմատով՝ Տ - ՈՆ /ԱՆ/:
ՏՈՆ - երը իրենց խորհրդանշանային տարբերությամբ, ունեն միևնույն հիմնական խորհուրդը՝ մարդկանց մեջ նորոգել նրանց բնական զգացողությունները: Ըստ այդմ- բոլոր Ազգերի մոտ էլ ՏՈՆ - երը նրանց կյանքի կարևորագույն մաս են կազմում: Կան համազգային ավանդական ՏՈՆ - եր, կան նաև մասնավոր տոհմային, ընտանեկան, ընկերային... ՏՈՆ - եր: Բայց բոլորն էլ մարդկանց մեջ նորոգում են նրանց սիրո, զորության, հարազատության, արյունի, հիշողության, շարունակելիության, հոգեձուլումի և այլ զգացողություններ:
Օրինակ՝ ՎԱՐԴԱՎԱՌ տոնելով, մենք մեր մեջ նորոգում ենք Աստվածային Սիրո զգացողությունը: ՏՐՆԴԵԶ տոնելով, մենք մեր մեջ նորոգում ենք Աստվածային Արարչագործության զգացողությունը: ՀԱՐՍԱՆԻՔ տոնելով, մեր մեջ նորոգում ենք մեր շարունակելիության զգացողությունը և այլն:
Եթե որևէ արարողություն իր մեջ չունի նորոգման խորհուրդ՝ դա ՏՈՆ չէ: Ըստ այդմ, ՏՈՆ փոխառնել հնարավոր չէ. Տոնը ազգի ներքին որակական դրսևորում է: ԵՎ Ազգի հոգևոր հարստությունը մեծապես կախված է նրա ՏՈՆ - երի բազմազանությունից:
ՏՐՆԴԵԶ - Կրակի դեզ կամ դիզված կրակ / խարույկ/:
Լեզվաբանորեն կազմված է ԱՏՐ /կրակ/ և ԴԵԶ բառերով:
Ն - ն որոշակիությունը շեշտող հունչարմատ է, որն ավելանալով ԱՏՐ խորհրդին, շեշտում է՝ ոչ թե պարզապես կրակ, այլ որոշակի կրակ՝ ընդգծված խորհուրդ ունեցող կրակ: Ըստ այդմ, ՏՐՆԴԵԶ - ը աստվածային երկունքի կրակով բոցավառված խարույկն է:
Ըստ ավանդության /տես՝ Արարատյան Դիցաբանություն/, ամեն տաս հազար տարին մեկ Երկրի վրա ծնվում է Վահագնը: Ծնվում է Չարի Վիշապին սպանելու և Վիշապի գարշանքը Երկրի վրայից լվալու Մեծ Ջրհեղեղով: Վահագնը ծնվում է Երկնի ու Երկրի ահեղ երկունքից: Երկնում է Երկինքը, երկնում է Երկիրը, երկնում է և ծովը ծիրանի: ԵՎ ծիրանի ծովում կարմիր եղեգնի փողից բոց է դուրս գալիս՝ բոց աստվածային: ԵՎ Արի Մանը եղեգան փողից երկունքի այդ կրակը վերցնում, խարույկ է վառում՝ ՏՐՆԴԵԶ սարքում: ԵՎ աստվածային երկունքի այդ կրակով կռում է զորության թուր-կեծակին:
Արիները օծվում են ՏՐՆԴԵԶ -ի կրակով, իրենց մեջ նորոգում են Աստվածային Արարչագործության զգացողությունը և զորանում են: Երկունքը տևում է քառասուն օր: Քառասուն օր դիզված աստվածային կրակը չի հանգչում: ԵՎ զորացած Արիները երգում ու պարում են ՏՐՆԴԵԶ -ի շուրջը և սպասում են Վահագնի ծնունդին: Ջահել հարսները թռչում են այդ աստվածային կրակի վրայով, օծելու համար իրենց արգանդը՝ Վահագնանման որդիներ ծնելու համար:
Աստվածային երկունքի քառասուներորդ օրը՝ Արեգի 1 - ին ծնվում է Վահագնը:
Ավանդաբար ՏՐՆԴԵԶ - ի տոնակատարությունը պահպանվում է Արի շատ ազգերի, նաև՝ Հայերի մեջ: ՏՐՆԴԵԶ են սարքում, երգում, պարում և սպասում են Վահագնին:
ԱՄԱՆՈՐ - Նոր տարի:
Լեզվաբանորեն կազմված է ԱՄ /տարի/ - ա - ՆՈՐ բառերով:
Ամանորը բնական նոր պարբերության՝ տարվա ծնունդն է, որ տոնվում է գարնան առաջին օրը՝ Արեգի 1 - ին: Ամանորը համապատասխանում է Վահագնի Աստվածային Ծնունդին:
Բնական օրինաչափությամբ, գոյություն ունի նաև Տիեզերական Տարի, որ տևում է Երկրային տաս հազար տարի: ԵՎ Տիեզերական արնան առաջին օրը, հենց Արեգի 1 - ին ծնվում է Զորության Աստված Վահագնը: Նա ծնվում է Չարի Վիշապին սպանելու և Երկիրը լվալու Վիշապի պղծությունից Համաշխարհային Ջրհեղեղով: Վահագնի Ծնունդով է սկսվում Արյաց նոր տարեգրությունը:
ԵՎ ամեն գարնան առաջին օրը՝ Արեգի 1 - ին, Արիները տոնում են Ամանորը և Վահագնի Ծնունդը, կանչում են Վահագնին, սպասում են Վահագնին: ԵՎ Վահագնը ծնվելու է հենց գարնան առաջին օրը. գարնան առաջին արևով է ծնվելու մեր Զորության Աստված Վահագնը: ԵՎ փաստորեն Ամանորը նաև Վահագնականչ է:
ԶԱՏԻԿ - Զատել, առանձնացնել:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ Զ - հունչարմատով և ԱՏ /տեղ/ բառարմատով:
Զ - ն, ըստ երևույթին, Բաժանումի, Տրոհումի, Անջատումի իմաստ ունի:
Օրինակ՝ զոհ /զ - ահ/ - զորությունը տրոհել. զարդ /զ - արդ/ - սիրո խորհուրդը առանձնացնել, խորհրդանիշ. զատ /զ - ատ/ - տեղաբաշխել:
Ըստ հայկական ավանդության /տես՝ Արարատյան Դիցաբանութաուն/, Համաշխարհային Ջրհեղեղից հետո չքացել էին Արարատի բնաշխարհի գույները, և գորշություն էր տիրում ամենուր: Աստվածամայր Անահիտի պատվերով Արի Մանը գնում բերում է Հազարան Հավքը, որ գերված էր Ստորգետնյա Աստված Յահվահի կողմից: Հավքը երգում է ու բազմագույն ձվեր ածում: Անահիտը հավաքում է ձվերը և շաղ տալիս Արարատով մեկ: ույները զատվում են, և բազմագույն է դառնում Արարատի բնությունը: ԵՎ Արիները սկսում են գարնանացանը:
ԵՎ ավանդաբար, ամեն տարի գարնանացանից առաջ Արի Հայերը Զատիկ են տոնում. ձվեր են ներկում գարնան գույներով, ձվախաղ սարքում, փառաբանում են Աստվածամայր Անահիտին և խնդրում, որ բազմագույն ու բազմահամ լինի Արարատի հողի բեղմնավորումը. և ապա սկսում են գարնանացանը:
ՎԱՐԴ - Գերագույն սիրո խորհուրդ:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ Վ /գերագույն/ հունչարմատով և ԱՐԴ /սերումի խորհուրդ/ բառով՝ Վ - ԱՐԴ:
Բայց ՍԵՐՈՒՄ - ի խորհրդի հիմքում հենց սերն է՝ սեր -ում, սեր - ել: ՈՒստի ՎԱՐԴ - ը հենց երագույն Սիրո Խորհրդի արտահայտություն է: ԵՎ պատահական չէ , որ Հայերը սեր խորհրդանշող ծաղիկը անվանել են Վարդ:
ՎԱՐԴ - ով կազմված են սիրո հետ կապված մի շարք խորհուրդներ.
Օրինակ՝ Վարդան - Վարդի ծնունդ. Վարդուշ - վարդի ոգի. Նվարդ - վարդ ծաղկի պատկեր. Վարդանուշ - Վարդից ծնված հոգի. Սիրվարդ - սիրո վարդ ծաղիկ. Ալվարդ - կարմիր վարդ ծաղիկ. Վարդամատն - Վարդը /Սիրո երագույն Խորհուրդը/ պահպանող. Վարդավառ - Վարդով վառվել, օծվել:
ՎԱՐԴԱՎԱՌ - Սիրո երագույն Խորհրդով վառվել, օծվել:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ ՎԱՐԴ /Սիրո երագույն Խորհուրդ/ և ՎԱՌ բառերով:
ՎԱՌ - ը ունի կրակի իմաստ: Բայց որպես հուզական որակ, արտահայտվում է որոշ զգացական խորհուրդների մեջ.
Օրինակ՝ բոցավառ - բոցաշունչ, բոցով վառված, բոցով օծված. հրավառ - հրաշունչ, հրով վառված, հրով օծված. սիրավառ - սիրաշունչ, սիրով վառված, սիրով օծված. արևավառ - արևաշունչ, արևով վառված, արևով օծված:
Նույն օրինաչափությամբ ՎԱՐԴԱՎԱՌ խորհրդի մեջ ՎԱՌ - ը արտահայտում է ներքին հուզական որակ: Ըստ այդմ, ՎԱՐԴԱՎԱՌ նշանակում է Վարդով /Սիրո Բացարձակ Խորհրդով/ վառված, Վարդով օծված, Վարդաշունչ:
Ըստ հայկական ավանդության /տես՝ Արարատյան Դիցաբանություն/, Ստորգետնյա Աստված Յահվահը Արիներից գողանում է Սերը՝ Աստղիկին: ԵՎ վերացավ սերը Արիների միջից, և ատելությունը հաստատվեց նրանց հոգիներում: Վահագնը ազատում է Աստղիկին: ԵՎ Աստղիկը շրջում է Արարատով մեկ, վարդ ծաղիկներ բաժանում Արիներին և վարդաջրով օծում նրանց՝ ՎԱՐԴԱՎԱՌ սարքում: Արիները օծվում են Աստղիկի Վարդով, բոցավառվում են Սիրո Խորհրդով: ԵՎ նորից սերը հաստատվում է Արիների մեջ:
ԵՎ ավանդաբար մինչև այսօր Արի ազգերը ամեն տարի ՎԱՐԴԱՎԱՌ են տոնում՝ իրենց հոգիները օծելու Սիրո գերագույն Խորհրդով և նորոգելու իրենց մեջ Աստվածային Սիրո զգացողությունը:
ՎԱՐԴԱՎԱՌ - ը Հայերի ամենասիրած տոներից է, ու նրանք մեծ խանդավառությամբ օծում են իրար վարդաջրով, երգով ու պարով, նորոգում են իրենց մեջ Աստվածային Սերը և փառաբանում Աստղիկին, նրան նվիրելով իրենց նորոգված սիրո խորհրդանիշը՝ Վարդ ծաղիկը:
Ըստ այդմ, Աստղիկը կոչվում է նաև ՎԱՐԴԱՄԱՏՆ, որ նշանակում է Սիրո Բացարձակ Խորհուրդը պահպանող:
ՆԱՎ - ՈՒժականություն, ուժի մարմնավորում:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ Ն /մարմնավորում/ հունչարմատով և ԱՎ /ուժ, հոգի/ արմատով՝ Ն - ԱՎ:
Օրինակ՝ օդանավ, շոգենավ, նավագնաց:
ՆԱՎԱՍԱՐԴ /ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆ ԽԱՂԵՐ/ - ՈՒժի զորության հաստատում, ուժի խորհրդի հաստատում:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ ՆԱՎ /ուժականություն/ բառով, ԱՍ /զորություն, խորհուրդ/ արմատով և ԱՐԴ /հաստատում/ բառով՝ ՆԱՎ - ԱՍ - ԱՐԴ:
Ըստ այդմ, ՆԱՎԱՍԱՐԴ - ը արտահայտում է ՈՒժի զորության հաստատում խորհուրդը: Այսինքն՝ Նավասարդը Զորախաղ է:
Ըստ ավանդության /տես՝ Արարատյան Դիցաբանություն/, Բելի դեմ պատերազմի ելնելուց առաջ, Հայկը հավերժական քաղաք Էրեվանում կազմակերպում է ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆ ԶՈՐԱԽԱՂԵՐ, ընտրելու համար ամենազորավորներին: Մրցող քաջերի գլխավերևում բոցկլտում էր Արագածից բերված ջահը, որպես Հայր Արայի օրհնության խորհուրդ: Ինքը՝ Զորության Աստված Վահագնը, Արևխաչով օծում էր հաղթողներին, և հաղթողները Հայկյան զինվոր էին դառնում:
Այնուհետև ավանդաբար ամեն տարի Էրեվանում հայերը կազմակերպում էին ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆ ԽԱՂԵՐ, որտեղ ամեն մի Արի տղամարդ երազում էր իր հաղթանակով արժանանալ Հայկյան զինվորի պատվավոր կոչումին: ԵՎ Նավասարդյան ջահը վառվում էր Արագածի գագաթին ու բերվում Էրեվան:
Հայկական ՆԱՎԱՍԱՐԴ - ի զուգահեռն է հունական ՕԼԻՄՊԻԱԴԱ - ն:
է. ՊԱՐԲԵՐՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳ
ՏԱՐԻ - Բնական պարբերության խորհուրդ է:
Լեզվաբանորեն կազմված է Տ - հաստատական հունչարմատով - ԱՐ /զորություն, սերում, խորհուրդ/ բառարմատով - Ի - տեսակային ամբողջության իմաստ արտահայտող հունչարմատով՝ Տ - ԱՐ - Ի:
Ըստ այդմ, ՏԱՐԻ - ն արտահայտում է բնական պարբերությունների անսահման հաջորդականության մեջ ամեն մի պարբերության սահմանը՝ սկսած ծնունդից մինչև հարաբերական մահը:
ԱՐՈՒՆ - Վերածնունդ, նորոգում, նոր պարբերության սկիզբ:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ /արտահայտություն/ հունչարմատով, ԱՐ /արարում, սերում/ և ԱՆ /ծնունդ/ արմատներով՝ - ԱՐ - ՈՒՆ /ԱՆ/:
Արարումը՝ ԱՐ - ը հավերժական խորհուրդ է և ժամանակ չի պայմանավորում: Ժամանակը պայմանավորվում է ծնունդով՝ ԱՆ: Ըստ այդմ, ամեն բնական էակ կամ երևույթ իր ծագումով հավերժական է, իսկ ամեն ծնունդ պայմանավորում է նրա կյանքի նոր պարբերությունը, նրա նորոգումը՝ Վերածնունդը ժամանակի մեջ:
Փաստորեն ԱՐՈՒՆ - նշանակում է հավերժական ամեն մի արարումի, ոյի նորոգում, վերածնունդ ժամանակի մեջ: Այսինքն՝ արունը հավերժության մեջ մի նոր պարբերության սկիզբ է:
Ըստ այդմ, Բնության մեջ ամեն մի նոր պարբերության սկիզբ ԱՐՈՒՆ է: արուն է երեխայի ծնունդը, արուն է երկրի բնության զարթոնքը: ԵՎ քանի որ երկրի վրա բնության վերածնունդը արուն է, ուստի արունը պայմանավորում է նոր տարվա սկիզբ: ԵՎ պատահական չէ, որ ըստ հայկական ավանդության /տես՝ Արարատյան Դիցաբանություն/, հենց արնան առաջին օրը՝ Արեգի 1 - ին է ծնվում Վահագնը՝ նորոգելու երկրի զգացական կյանքը: ԵՎ ավանդաբար, հենց արնան առաջին օրը՝ Արեգի 1- ին Արի Հայերը տոնում են Վահագնի Ծնունդը և Ամանորը:
ԱՐԵԻՆ - Գարնան ավետաբեր:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ /արտահայտություն/ հունչարմատով և ԱՐ /զորություն/, Է՝ Ա /հուր/ ու ԻՆ արմատներով՝ - ԱՐ - Է /Ա/ - ԻՆ:
Ըստ երևույթին, ԻՆ - ը ԱՆ արմատի ածանցում է և իր մեջ պարունակում է ծնունդի, խորհրդի իմաստ:
Ըստ այդմ, ԱՐԵԻՆ նշանակում է Հրե Զորության Վերածնունդի՝ արնան արտահայտություն կամ նախանշան: Այսինքն՝ ԱՐԵԻՆ նշանակում է արնան Ավետաբեր:
ՁՄԵՌ - Հարաբերական մահ:
Լեզվաբանորեն կազմված է՝ Ձ - չգիտակցված հունչարմատով և ՄԵՌ /ՄԱՀ/ խորհրդով:
Ձմեռը Երկրի բնության հարաբերական մահն է: Երկրի վրա պակասում է Արևային՝ դրական էներգիան: ԵՎ դրական էներգիա կրող ծառերը ցամաքում են, կծկվում են և դառնում են անպաշտպան ձմռան խստաշունչ տարերքի հարվածներից: Իսկ բացասական՝ հողի էներգիա կրող ծառերը /օրինակ՝ եղևնին/ ձմռանն էլ պահպանում են իրենց բնական զորությունը: Բայց գարնան գալուստով ծիրանին, այնուամենայնիվ, ծաղկում է, իսկ եղևնին մնում է նույնը:
Նույն օրինաչափությամբ, Տիեզերական Ձմռանը Երկրի վրա պակասում է Տիեզերական /դրական/ Էներգիան: Երկրի վրա իշխում են հողածին՝ բացասական էներգիա կրող Տիտանները: Իսկ դրական էներգիա կրող Արիները տկարանում են, պարտվում են և դառնում են անպաշտպան Ձմռան խստաշունչ տարերքի հարվածներից: Բայց, այնուամենայնիվ, Ձմեռից հետո գալու է արուն:
|
|
Категория: Ուխտագիրք Արորդյաց |
Просмотров: 534 |
Добавил: PanArmenizm
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
