|
|
|
 |
Главная » 2011 » Նոյ » 14 » ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՋՐՀԵՂԵՂ
21:25 ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՋՐՀԵՂԵՂ |
ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՋՐՀԵՂԵՂ Հաղթելով Չարի Տիտաններին և Արարատը ազատելով նրանցից, Արի Մանը մեծ զոհ մատուցեց Ամենազոր Վահագնին: ԵՎ Վահագնը ինքը մասնակից եղավ այդ զոհաբերության ծեսին, սիրով վայելեց Մանի նվերը, փառաբանեց Հայր Արային և ապա դիմեց Մանին. - Ո՛վ, քաջդ Մա՜ն, իմ երկրային եղբայր Արիի արժանավոր ժառանգ: Հայր Արայի կամքով և քո բազկի զորությամբ դու մաքրեցիր Արարատը Տիտաններից: Աշխարհն էլ ազատվեց Վիշապից: Բայց Վիշապի պղծությունը գարշահոտությամբ դեռ իշխում է Երկրի վրա: Այդ գարշանքը միայն ջրով կմաքրվի: ԵՎ ես Երկրի վրայից Վիշապի գարշանքը մաքրելու եմ Մեծ Ջրհեղեղով: Ամեն ինչ մնալու է ջրի տակ: Միայն Արարատն է ջրից դուրս մնալու:Բայց Արարատում էլ միայն զորավորները կվերապրեն:Միայն զորավորներին եմ հովանավորելու ես:Տկարներին ես չեմ հովանավորի:Տկարները չեն դիմանա գերհզոր հուրի զորությանը, և նրանք կկործանվեն, քանզի ես պետք է պահպանեմ երկրային աստվածների Ցեղը իր բնօրրանում, իսկ տկարներից ասվտածներ չեն ծնվի: Ես պատվիրում եմ քեզ, ո՛վ, Արիների Նահապե՜տ՝ հավաքի՜ր Արիներին և բարձրացի՜ր Մասիս սար` Աստվածների կացարան: իտցի՜ր՝ Մասիս սար կարող են բարձրանալ միայն Տրնդեզի աստվածային կրակով օծված և իրենց աստվածայնությունը զգացած արիները, քանզի Մասիսը Աստվածների կացարան է, և այնտեղ կարող են բարձրանալ միայն աստվածները: Դա է կամքը Արայի: ԵՎ Մանը իր մի քանի քաջ զինակիցներով, որոնք զգացել էին արդեն իրենց աստվածայնությունը և իրենց ընտանիքներով, քայլեց դեպի Մասիս սար: Թաքնված Արիները տներից դուրս թափվեցին և աղաչեցին Մանին. - Մեզ մի՜ թողնիր մենակ , մեզ է՜լ տար քեզ հետ : Անիմաստ էր բացատրել նրանց որևէ բան. մահվան սարսափը մթագնել էր նրանց բանականությունը, և նրանք խուճապահար հետևում էին Մանին: - Է՛հ,- ասաց Մանը,- Արայի կամքն է, եկեք, եթե կարող եք բարձրանալ Մասիս: ԵՎ Արիների մեծ թափորը շարժվեց առաջ ու կանգ առավ Մասիսի ստորոտին: Այնտեղ էին հավաքվել արդեն ամեն կողմից փախած շատ կենդանիներ և թռչուններ: Զգալով մոտալուտ վտանգը, նրանք գազազել էին և իրար էին հոշոտում: Տեսնելով մոտեցող Արիներին, հարձակվեցին նրանց վրա: Տկար Արիները խուճապահար այս ու այն կողմ էին վազում և Մանից պաշտպանություն աղերսում: Մանը իր աստվածային զորությամբ սաստեց գազազած կենդանիներին: Տկար Արիները, անկարող բարձրանալու, վայնասուն բարձրացրին. -Գթա՜ մեզ, ո՛վ, Մա՜ն, մի՜ թողնիր մեզ այստեղ անհետ կորչելու, մեզ է՜լ տար քեզ հետ: ԵՎ Մանը ասաց. - Հայր Արայի կամքով ես պատասխանատու եմ Արի երկրային աստվածների Ցեղը պահպանելու համար: Իսկ ձեզանից աստվածներ չեն ծնվի: Թե ուժ չունեք բարձրանալու, մնացեք այստեղ. ո՜չ ձեր կյանքն է պետք Արային, ո՜չ էլ ձեր մահը: ԵՎ Մանի սակավաթիվ թափորը սկսեց բարձրանալ Մասիսն ի վեր: Մանի թափորը բարձրանում էր, իսկ ներքևից բազմաժխոր վայնասունն ու կաղկանձը ուղեկցում էին նրան: Վահագնի Զորությամբ Երկրի սառցալեռները շիկացան, հալեցին, ու պատռվեցին ամպերը երկնքի, և ջուրը թափով Երկիրը ողողեց, և Ջրհեղեղի տակ կորան Չարի Վիշապի ամբողջ գարշանքը և նրա երկրպագուները: Մասիսի գագաթին` Աստվածների կացարանում հաշտ ու խաղաղ ապրում էին Արիները: ԵՎ Աստվածներն էին հովանավորում նրանց:Խաղաղ չէր միայն Մանի հոգին: Նա զգում էր, թէ ինչ է կատարվում Արարատում: Տկար Արիները Տիեզերական Հուրի զորությանը չդիմանալով, մահվան սարսափից հենց մահվան մեջ էին փրկություն գտնում: Շատ է տխրում Մանը, բայց ոչինչ անել չէր կարող. դա Աստվածների կամքն էր` տկարները պիտի կործանվեին, քանզի Արարատը միայն աստվածների բնօրրանն է, և այնտեղ միայն աստվածները պիտի ապրեն:Շուտով մեռելային խաղաղություն տիրեց Արարատում: Աստվածամայր Անահիտի պատվերով աղավնին թռավ եկավ Արի Մանի մոտ, ուռենու ճյուղը բերանին: Դա նշան էր, որ Արարատը կարոտով սպասում է իր զորավոր զավակներին, աստվածային կենաց շարունակելիությունը հաստատելու համար: |
|
Категория: Ուխտագիրք Արորդյաց |
Просмотров: 500 |
Добавил: PanArmenizm
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
