Ծռվիր այրվող թղթի պես և գալարվիր որքան ուզում ես, մարմնի մոխիր և հոգու ստվեր կդառնաս դու, եթե հավիտենականը իր ողջ խանդով չի արձագանքում մեջդ->:

Ունայնության մնացորդ է որևէ երամակ,նախիր կամ ժողովուրդ, եթե դա իր գոյության պատճառներից դեպի ճակատագրի հարցերը չի անցնում նպատակի կամուրջով, եթե արշալույսին չի զգում, որ կյանքն ավելի խոր իմաստ ունի, քան ապրելու հաճույքն ու մահվան ցավը, և վերջալույսին չի գիտակցում` հենց նրա համար կրկին պետք է արթնանալ, որ վաղվա մեջ նույնքան իմաստ կա, որքան երեկվա:

Հազարամյակների ձայնով մենք կանչում ենք-<<Արթնացիր ՀԱՅ ՄԱՐԴ>>:

Հայկ Ասատրյան